Ο ναρκισσισμός του αυταρχικού ηγέτη ο οποίος τον διακατέχει τον αναγκάζει να προβαίνει όλο και πιο συχνά συνεχώς σε μαξιμαλιστικές δηλώσεις.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξελίσσεται σε μεγάλη ευκαιρία για τα ελληνικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή αλλά και στη Δύση.
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να απομονώσει την Τουρκία τόσο στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου όσο και από την Ε.Ε., τη Δύση γενικότερα, όσο κανένας άλλος τον τελευταίο αιώνα. Έχει καταφέρει επίσης να φέρει την ακμαία πριν λίγα χρόνια τουρκική οικονομία στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Ο ναρκισσισμός του αυταρχικού ηγέτη ο οποίος τον διακατέχει τον αναγκάζει να προβαίνει όλο και πιο συχνά συνεχώς σε μαξιμαλιστικές δηλώσεις και κινήσεις προκειμένου να διατηρήσει την φθίνουσα επιρροή του στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης της Τουρκίας.
Οι κινήσεις αυτές όμως αποδυναμώνουν τη διπλωματική επιρροή της Τουρκίας σε διεθνές επίπεδο. Η Δύση και το ΝΑΤΟ χρειάζονται την Τουρκία σαν παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή που αναδεικνύει την ισχύ της συμμαχίας. Οι κινήσεις της Τουρκίας λειτουργούν αποσταθεροποιητικά στην περιοχή και εντός του ΝΑΤΟ υποβαθμίζοντας τη δυνητική ισχύ της συμμαχίας.
Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ήταν από τις ισχυρότερες εντός του ΝΑΤΟ και στην περιοχή. Ο Ερντογάν έχει καταφέρει καίρια πλήγματα στη στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας.
Τούτο το πέτυχε με τις πολιτικές διώξεις των “κεμαλιστών” μετά το πραξικόπημα του 2016. Το κατάφερε όμως και με την παρουσία και υποστήριξη στρατιωτικών δράσεων σε μια ευρύτερη περιοχή από τη Λιβύη, τη Συρία μέχρι εκτός των ανατολικών του συνόρων.
Ούτε ισχυρότερες από την Τουρκία στρατιωτικά και οικονομικά χώρες όπως η Γαλλία ή το Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχουν τη δυνατότητα να συντηρούν τόσα μέτωπα ανοιχτά και να προβάλλουν αποτελεσματική ισχύ σε όλα.
Αντισυσπειρώσεις…
Επιπλέον οι μαξιμαλιστικές δηλώσεις και κινήσεις στο πλαίσιο της αναβίωσης της Οθωμανικής ισχύος έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν αρκετά παράλληλα, συμπληρωματικά και παραπληρωματικά μέτωπα χωρών εναντίον της Τουρκίας.
Η Τουρκία κινδυνεύει να βρεθεί σε ταυτόχρονη στρατιωτική αντιπαράθεση με χώρες όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ, η Ελλάδα, η Γαλλία τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, όλες με αξιόλογες ένοπλες δυνάμεις και σύγχρονο και βαρύ στρατιωτικό εξοπλισμό.
Ο Ερντογάν (και όχι μόνο αυτός) πίστευε πως η Ελλάδα εκτός από μια μικρή χώρα συγκριτικά με την Τουρκία (πληθυσμό, οικονομία και ένοπλες δυνάμεις…) είναι και μια ψοφοδεής και αποτυχημένη χώρα.
Εξεπλάγη όταν συνάντησε ταχύτατη και αποτελεσματική αντίδραση στην υβριδική εισβολή που επιχείρησε στον Έβρο. Στη συνέχεια εξεπλάγη πάλι όταν συνάντησε μεθοδικές και αποτελεσματικές αντιδράσεις στο εγχείρημα να βάλει πόδι σε αυθαίρετα αμφισβητούμενες ζώνες στην Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τη νότια πλευρά της Κρήτης.
Η Ελλάδα δεν αρκέστηκε στις συνήθεις καταγγελίες αλλά προχώρησε στις συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο, αμφισβητώντας έμπρακτα το Τουρκολιβυκό σύμφωνο. Επιπλέον παρά τις οικονομικές δυσχέρειες της τελευταίας δεκαετίας κατάφερε να κινητοποιήσει με επιτυχία ικανές για αποτροπή μονάδες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Το μήνυμα που στέλνουν οι ελληνικές πρωτοβουλίες είναι πως οι διεκδικήσεις και παραβιάσεις δεν αντιμετωπίζονται μόνο με λεκτικές καταγγελίες αλλά με κινήσεις που δημιουργούν τετελεσμένα και έχουν κόστος για τις πραγματικές και δυνητικές διεκδικήσεις της Τουρκίας.
Θεωρείται απίθανο η Ελλάδα και η Αίγυπτος να είχαν καταλήξει στη συμφωνία που κατέληξαν αν δεν είχε προηγηθεί το “Τουρκολιβυκό” σύμφωνο”. Υπό την έννοια αυτή η ανακήρυξη των 12 μιλίων στο Ιόνιο και όχι το Αιγαίο (όπου η κατάσταση είναι όντως περίπλοκη) είναι μια ανάλογη προειδοποίηση πως οι προκλήσεις και αυθαίρετες κινήσεις από πλευράς της Τουρκίας θα έχουν κόστος και για την ίδια…
Άρα, η τουρκική ηγεσία θα πρέπει καταλάβει πως το “δωρεάν” γεύμα ή η “δωρεάν” επίδειξη για εσωτερική ή διεθνή κατανάλωση τελείωσαν…
Αν ο Μητσοτάκης χάσει τις επόμενες ή μεθεπόμενες εκλογές θα πάει σπίτι του όπως έγινε και με τον Τσίπρα και όλους όσους προηγήθηκαν. Δεν θα συμβεί το ίδιο και με τον Ερντογάν λόγω της κατάχρησης εξουσίας που έχει κάνει, φυλακίζοντας και εξοντώνοντας χιλιάδες πολιτικούς αντιπάλους. Ο Ερντογάν αν χάσει την εξουσία θα υποστεί διώξεις…
Αυτός είναι ένας λόγος να κλιμακώνει συνεχώς το κλίμα αντιπαράθεσης τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό. Το αδιέξοδο αυτό καθιστά ένα “θερμό” επεισόδιο με την Ελλάδα πιθανό. Αν το κερδίσει μπορεί να παρατείνει την εξουσία του και να δρομολογήσει εξελίξεις στην Ελλάδα. Αν το χάσει καλύτερα να απομακρυνθεί νωρίς από την Τουρκία…
Ένα “θερμό” επεισόδιο μεταξύ των βαριά εξοπλισμένων στρατιωτικών δυνάμεων δεν είναι ένα επεισόδιο από κάποιο σίριαλ που έχει αρχή μέση και τέλος και συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Εύκολα θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια γενικευμένη αντιπαράθεση με την εμπλοκή και πολλών αξιόμαχων τρίτων.
Κανένας δεν μπορεί να προεξοφλήσει την κατάληξή του. Η στρατιωτική ιστορία βρίθει ανατροπών και εκπλήξεων.
Η Ελλάδα θα πρέπει να είναι έτοιμη για μια κίνηση απελπισίας από πλευράς του Ερντογάν. Παράλληλα θα πρέπει να πείσει τη Δύση πως η Τουρκία του Ερντογάν δεν έχει καμιά σχέση με την “κεμαλική” φιλοδυτική Τουρκία πριν τον Ερντογάν. Ακόμη και αν φύγει ο Ερντογάν η ισχυροποίηση του ισλαμικού στοιχείου στην τουρκική κοινωνία έχει απομακρύνει το κέντρο βάρους από τις κεμαλικές επιλογές.
Η Τουρκία πλέον δεν είναι ένα υπόδειγμα δημοκρατικής κοσμικής μουσουλμανικής χώρας. Η Τουρκία πλέον είναι μια διχασμένη χώρα και ως εκ τούτου όχι αξιόπιστη για ανάχωμα στη Ρωσία και βραχίονα της Δύσης στη Μέση Ανατολή και τον Περσικό.
Ο Ερντογάν κατάφερε να μεταφέρει τα σύνορα της Δύσης από το Ιράν και το Ιράκ στο Αιγαίο και την ΝΑ Μεσόγειο.